شعر غریب

 یادت عجیب می وزد و غم عجیب تر

شعرم غریب می شود و من غریب تر

امشب دوباره یاد تو را موج می زند
دریا چه بی قرار و دلم بی شکیب تر

... پُر می شود خیال تو هر لحظه در فضا
اما منم ز خاطره ها بی نصیب تر

نیلوفرم شدی که به مرداب می تنید
حالا - گلم! - که یاد تو شد دلفریب تر

آدم نمی شوم - نه - ولی دستِ من که نیست
ها؟ می کشی به وسوسه، زیبای سیب تر!؟

صدها هزار بار تو را دوره کرده ام
در کوچه های فاصله گـــَرد ، عنقریب تر

آتشفشان ِ مُرده شدم ، داد می زنم
اما فقط سکوت خودم را مهیب تر

این درد ها به قافیه آتش کشیده باز
از شعله های بخت خودم نانجیب تر

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه:

[+] نوشته شده توسط тαηнα در 1:40 | |